22 Şubat 2011 Salı


Okul yıllarında hep vardır ya tipler ellerinde gitar okul köşelerinde çalışırlar, triplere girerler, grubumuz var vesaire... Kimse onları pek ciddiye almaz.

Ortaokul, lise zamanı okul sonrası ekip olarak çalışmak isterler, gruptan birinin annesi arıza çıkarıp illaki okul müdürüne, yakın gördükleri hocalara şikayette bulunur zindan ederler çocuklara ortamı...

Yedikleri azar onları yıldırmaz, hep bir uğraşırlar bir araya gelmeye. Evde kedi, köpeğin hatta muhabbet kuşunun sesi bile daha fazla kabul görür gitar, batari sesinden. Gençlik evden kovulur. Ev ahalisi laf etmese apartman sakinlerinden en az biri, en çok hepsi bu işe çomak sokarlar.

Okul, zaten çocukların var gücüyle okuldan uzaklaşarak ev ortamlarında ders çalışmalarına göre dizayn edilmiştir... İki ara bir derede kalan tiplerimiz zamanla bu heveslerinden vazgeçerek ilim irfan yuvasına geri dönerler. Gelecek yıllarında da ‘ Bizim de lisedeyken bir grubumuz vardı’ diyerek muhabbete bir kaşık tuz da atma şansına erişirler...

Tabi bazı çıkıntılar, her ne olursa olsun yıllar boyunca onlara yapılan eziyete, söze katlanır, kafalarına göre takılırlar. Annelerinin ‘Oğlum bak bir mesleğin olsun önce, sonra bir hobi gibi yaparsın bunu da’ diyerek heveslerini kursaklarında bırakma, babaların bir köşeye çekip ' baba-oğul' konuşması methodları bile bu çıkıntıları durduramaz. Geleceklerinin belirsiz olması onları korkutmaz. Belli bir parayla ortalama giderlerini kazanacakları ruhsuz bir iş yerine çocukluk hayallerinden vazgeçmezler. İleride beş parasız olma ihtimalini göze alırlar.

Üniversitedeyken her dönemin başında bir kez görüp sonra izini kaybettiğim bir arkadaşımın TNK’nin albüm kapağında resmini gördüğüm günden beri sürekli aynı cd’yi dinliyorum. Gitar çaldığını, bir grupları olduğunu ve bu yüzden uzun aralıklarla ortadan kaybolduğunu bilirdim. Sınıfa adım attığında da ‘ Konserimiz vardı, gelemedim’ dediğinde hep üfürükten attığını düşünür, ne zaman vazgeçeceğini merak ederdim.

Bu esnada beyler almış yürümüşler. ‘Söyle Ruhum’ albümüyle yaptıkları çıkış etkileyici. Arada hüzünlendirse de umut veren söz ve müziklerden oluşan başka bir esinti yarattıkları... Yolunuz açık, azminiz tüm yukarıda bashettiğim tiplere örnek olsun! Çeldiricileri elemişsiniz, tebrik ederim.

Parçalar için tıklayın.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder