Aman Yarabbiiiiii! 7 Ocak olmuş ben daha bye bye 2012, hay hay 2013 yazısı yazmamışım. Bir umut vermemişim, bir hüzün dağıtmamışım. Neden? 'Çok yoğundum' çatısı altında yatan 'tembellik' olabilir bu problemin kökeni, veya gossip girl bitti diye yaşadığım hüzün sarmış olabilir bünyemin her köşesini... Veya 2012'den gerçekten kurtulduğumuzu anlamak için bir haftaya ihtiyacım olmuş olabilir. Bunların hepsi makul sebepler...
2012'nin oğlumun doğması dışında hiçbir sempatik tarafı olmaması, peki ya doğurmayanlar için nasıl bir seneydi sorusunu gündeme getiriyor. Siyasetten kıçım kıçım kaçanların bile asablarını yerle bir edecek nice gelişmeler yaşanırken, en dertsizler bile dert sahibi oldu bu yıl. Öyle özel, öyle gizemli öylesine sürprizlerle dolu bir yıldı. 2013'te otuz yaşına gireceğim için şimdiden kılım bu yıla ama yinede güzel günler göreceğimizin umudunu taşıyor, taşıtıyorum.
Zekasına çok güvendiğim eski bir dostum lise yıllarında şöyle bir açıklama yapmıştı; 'İnsanların en güzel yıllarını lise yılları olarak hatırlaması ne korkunç, demek ki yaş ilerledikçe hayat gerçekten çekilmez bir hal alıyor. Bakıyorum, insanlar sadece diğer insanlar evlendiği için bir süre sonra evlenmek zorunda kalıyorlar, çiftler birbirinden sıkılınca çocuk yapıyorlar, o çocukcağız bu ortamda sıkılmasın diye ikinci çocuk yapıyorlar, çiftler hem birbirlerinden hem kendilerinden hem de çocuklarından sıkılınca köpek alıyorlar.'
Yıllar geçtikçe bu nefis sosyolojik açılımın yer yer ne kadar doğru olduğunu gördüğüm nice yaşantılara tanık oldum, içim bayıldı. Ama evlenmiş ve çocuk sahibi olmuş biri olarak arkadaşımın bu söylediklerine 'Hiç de bileeee!' diye bağıracak şahsi deneyimlere sahip olduğum için kendimi şanslı adlediyorum.
2013'te herkesin sıkıntıdan ve zorunluluktan değil tamamen aşktan sebep seçimler yapabilecek kadar şanslı olmasını diliyorum.
Sevgi ve saygıyla kalın efendim... ( çok güzel yazı oldu, bravo.)
1.fotoğraf: deviantart
2.fotoğraf: alicia rodzik
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder