Üniversitede hep beraber çimlerin üzerine uzanmış, finallerden bahsederken aramızdan biri; 'Müslüm Baba'yı öyle seviyor, öyle güveniyorum ki sevgilimi bile emanet edebilirim... Mesela İbo'ya asla...' demişti...
Hakikaten Müslüm Baba'nın insana güven, sevgi, anlayış veren, her derdine derman olacakmış gibi bir hali vardı... Ki bir çok şarkı sözüyle hayata itirazı olanlara, aşk acısı çekenlere, zamana karşı koyamayanlara, kalp yarası olanara, çekip gidenlere, yalnız bırakılanlara derman oldu... İnsanlara yalnız olmadıklarını, onları anlayan birinin olduğunu sık sık hatırlattı...
Onun müziğini dinlerken kendini kesen sevenleri de, evinde oturup boğaz manzarasına karşı şarabını yudumlayan da vardı... Üniversitede tez konusu olması boşuna değildi.
Böyle adamları 'büyük kalpli' diye tanımlıyorum... Babası annesini öldürmüş, kendisi öldü sanılıp morga konmuş, kardeşi davalıları tarafından öldürülmüş acıyı içselleştirmiş ama yılmamış bir adam... Menajeri 'O hayatı boyunca hiç mutlu olmadı' demiş... Eminim ki doğrudur... Başkalarının da acısını alıp kendisi çeken, halden anlayan, özel bir adam ayrıldı bu sefer de aramızdan...
Boşuna 'baba' olmadı, boşuna bu kadar sevilmedi... İnternette yorumlara göz gezdirirken şöyle bir entry gördüm ' kerhane aç, orospun olayım baba'... Böyle bir sevgi ben görmedim, duymadım...
O insanlara kendini adadı... Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun...
KALBİM
AFFET
NİLÜFER
SENSİZ OLMAZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder