Etraftaki lüzumsuz, yeteneksiz pazarlama harikası şarkıcılar içimize fenalıklar getirip, bayağılık ve sıradanlıkla paçamıza yapışırken bu kadının ölmesini içime yediremiyorum. Üzerinden günler geçti ama alışamıyorum...
Dünya umurunda olmayan, ilgi çekici olmak için imaj danışmanları ve stratejistlere ihtiyaç duymayan bir farklılığı yitirip, yine şov içerikli hareketler diyarıyla başbaşa kalmak asab bozucu...
Geçen gün eski ünlü manken Helen Christensen kendisinin ve beraber çalıştığı diğer mankenlerin hala gündemde olmasını; zamanında kimsenin onları birine veya birşeye benzetmeye çalışmamasına, onların sadece oldukları gibi olmaları için teşvik edilmelerine bağlamış. Böylece bir dönem kapanınca onlar da kapanmıyor ve hep var olmaya devam ediyorlar... Amy benim için yeni nesil şarkıcıların asi, kendi gibi olan dahisiydi...
Keşke ölmeseydi diyorum ama bir yandan da hepimiz biliyoruz ki; dahi sanatçılar aramızdan erken ayrılsalarda hiç uzaklaşmıyorlar... Huzur içinde yat güzel ruh...
çok güzel yazmışsınız, ben de ölüm haberini alınca benzer şeyler düşündüm.
YanıtlaSil