9 Aralık 2010 Perşembe

BOŞLUKTAYIM


Boşluktayım. Bir aylık film çekim sürecimiz dün sabaha karşı bitti... Bugün eksikli uyandım, dün hesaba katmadığım yaşlar bile aktı gözümden.

Sanırım hayatım boyunca en bağlanarak çalıştığım proje buydu, etkisinden kurtulmam zaman alacak.

Yaşadığım mekanları silebiliyorum, ama vakit geçirdiğim insanları hiç. Hepsinin her hareketi zihnime kazınıyor... Uyanınca aşağıdaki şiirimsiyi yazdım, sizinle paylaşmak istedim. Evet bu hafta sonuna kadar sürecek bunalım servisinin önümüzdeki günlerde şekil değiştirmesi ümidiyle...

Sevgiler...


En Değerli Eşya

Kolunda dünün ağrısı

Yapraklar dökülüyor

En sevdiğin filmin müziği

Dedenin damarlı elleri


Kafanda bir sürü soru

Düşünüyorsun

Sahip olduğun en değerli eşyayı

Bulamıyorsun, şaşırma


Yan komşunun sesi,

Büyüdüğün evde pişen yemeğin kokusu

Anneannenin mahzun gözleri

Teyzenin hüznü


Otobüsün penceresindeki buğu

Evdeki koltuk takımının rengi

Annenin son bakışı

Senin tarihindeki eşyalar

İşte bunlar...

2 yorum:

  1. Ellerine saglik, tesekkurler. Çok duygusal ve çok içten olmuş, kapkara İzmir sabahinda bu dizeleri okurken aynı hüznü yaşamamak imkansız. Senden aynı yoğunlukta yeni dörtlükler bekliyoruz.

    YanıtlaSil